İŞTE GİDİYORUM!

Papatyam!
Ýçimdeki karanlýða, sensizliðe
Küfürlü sözler çýkýyor dudaklarýmdan
Boynu bükük bütün hüzünlerim kanýyor yokluðuna
Her gün beni, olanlarý az bir düþle!
Ve ben sevdalým, belalým iþte gidiyorum!
Öyküsü küflenmiþ hasretler demliyorum
Puslu bir baharda
Fakat azalmýyor aðrýlar, aksine ölüyor her hücrem
Seni kaybettiðim vakitlerde
Kimsesiz ucube gülüþlere saklýyorum
Ýcat edilmemiþ yalnýzlýklara
Somurtkan suretlerin, kirli yüzlerinden
Üþüyor kimsesizliðim, yasaklý sevdamýz
Sýmsýcak anýlarýmý, o merhametli dualarýmý
Ýpeklere sarýp saklýyorum
Dað evinin ibadetsiz sensizliðini
Renksiz gölgeler sarýyor þimdi
Ve söküle söküle kayboluyor
Senden geriye kalanlar
Aklýmýn karanlýk dolambaçlarýnda
Yasa dýþý sevinçlerimizin, seviþmelerimizin
Acýlarýyla üþüyorum
Ýþgal olmuþ hayallerimi
Cebinden çýkardýðým bir düþe veriyorum
Sarkaçlar altýna tünemiþ masum bir aþkýn
Kýrýk dökük, incinmiþ koynuna
Lal bakýþý geceye ziyan türküleri
Hoþça kal diyerek göçüyorum uzaklara
Bu ölüm gülüþüne giden bir yolculuk
Zývanadan çýkmýþ benliðimin isyaný
Kokuna sinmiþ papatyalarýn topraklarýyla
Þimdi giderken senden
Dudaklarýnýn kýyýsýnda hisset beni!


Sosyal Medyada Paylaşın: