Seninle Biz Anlam Kaybına Uğradık

Sevgilim, benim sokaklarýmda kuþlar yalnýz uçar, seni kendimle bir bütün yapsam o kuþlarýn caný yanar.
Üzgünüm zaten olan biten her þeye, çok da kýrgýným insanlar âlemine.
Beni býrakýp gidebilmiþ herkesin aklýndan þüphe ettim sonra döndüm bu yüzden kendimi kendimden ettim.

Lazým deðildi süslü cümlelerden kurulmuþ sevgiler,benimle bir kaldýrým taþýna oturmuþ yâr, gözleri umutla gülen bir anne ve yüreðimde ki buzdan kalelerini eritecek bir hâr

Tanrýda anlamaz belki bu yokuþlu yüreði,çekip bir köþeye bükmez kulaðýný zamanýn
hiçbir bir Livaneli kitabýný bitirmememekten suçluyum, belki de bu yüzdendir tanrýnýn intikamý.

Ölümü gösterip aþka razý eden adamlardan çokça geçtim,yaþlandým ama yaþýmý bile göstermeye cesaret edemedim.
30 undan sonra ömrün,salý dan sonraysa haftanýn ne kadar hýzlý tükendiðini þimdi anladým. Daha çocukken okul kantininde sýrayý bozmuþ çocuklardan biriydim,
Belki bazý bedelleri bu yüzden ödedim.
Belki de hiç dinlemediðimden aklýmý, yüreðimle mert olmayanlarýn diþlerinde ezildim.
Ziyade olsun dediðim her sofradan ziyadesiyle ayrý düþtüm.
Sevgilim þimdi ben neyim; Doðu’da bir tünele adýmý vermiþler gibi midir ölüþüm?

Bu tütün bu yarayý kesmez diyerek dar açýlý evimin balkonunda þahdamarýmdan yakýn zannettiðim tanrýya bile sesimi duyuramadým. Sevgilim iþte bu yüzden artýk aþkýn neresinden dönsek hârdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: