yalnýzlýðýmýz yorulmuþ ve kalbimize dem dem oturmuþtu günü güne verirken dünya dönüyordu karanlýðýn uzayýnda onca kalabalýktaki bizler ve bizdeki yalnýzlar alýþmýþlardý topraðý eriterek yol alýyorduk anca sanki ölüme atmýþtýk kanca çektiðimiz havayý kirleterek tekraren gökyüzüne satýyorduk þu güneþ hani kýzýl hani erimiþ kan bize bakmaktan utanmýþtý ve aydýnlýk diye bize fýrlattý gamayý alfayý ve cin ötesi kýzýlýný yalnýzlýða dost olsun diye kanser hücreleri büyüttük sayesinde birsürü virüsü ve mikrobun cümlesini anamýz babamýz böyle bildik
devletler kurmuþtuk dile kolay kaç milyon insan kaç yüz ülke ve tanrýlar yarattýk herbirisine tek olsa bile hepsi yalnýzlýðýmýza köle
okyanusun denizi gölün nehri ormanýn aðacý kanýn caný yalnýzlýðýn diðer adýydý
bunlarla mücadele ederken yani yaþam budur derken aile olduk anne baba tek kalmaktan korkup çocuk doðurduk güya ve bu çocuk sen ben olup yalnýzlýktan pekala korkup böyle yazdý ne ala ne ala ha ha ha
alýþamadým hala anla beni arkadaþ anla
Sosyal Medyada Paylaşın:
Armakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.