kara bir andýr sessiz yavandýr susan hep candýr kýyamet sezilir
ýþýðý yakýþýklý bir elektrik direði sahipsiz kalmýþ kaldýrýmlar adýmsýz köpekler uðuldar açlýklarý hesapsýz karanlýk susmuyor hertarafta sesi gölgesine saklanmýþ bir kadýnýn eli ve yüreðine çarpan korkunun teni beraberce çýrpýnýyor sonu belli deðil
kaybedeni belli yaþayan sevgili yüreðindeki eli ýsýndýkca tükenir
ölesiye korkuyor böylesine sokaklardan saçlarý iki parmak daha uzayýverdi bak gözleri korkusundan beyaza kesildi ak yüreðindeki korku tohumlarý filizleniyor saçýnýn her teli bin bir yýldýza varýyor olan olmayan tüm korkular kanýna akýyor
topraðýn üzeri ölümün güzeli yakalarsa seni ölmeyi bilmeli
kavruk gözleri adi sözlerine karýþan itler her vakit karanlýðý su diye içerler ne istediklerini bilmez ama isterler uykularý kabuslu ve acayip puslu ölümden baþkasýnýn sözünü dinlemezler
yüreði çýrpýnýr gözleri fýr fýr korkusuna sabýr verilse kavrulur
akþam üstü geçerken itler peþinde kadýnýn korkusu midesini eritmekte dudaklarýna dayanan hava çözülmekte ay bir garip parlýyor sanki hevessiz itler yürüyerek uðuldamaya devam ediyor sustalý býçaklar çekilmek üzere parlýyor kadýnýn yüreði yerine sýðmaz dalgalanýyor
elleri kollarýna karýþan bir kadýn dirseklerine asfaltýn tadý yakýn itlerin tecavüzüyle susmayacak sakýn saçlarý bile korku tohumu gibi yerde sözleri havada durup sýk sýk dökülmekte ölümüne tecavüz göðün ötesinde izlenmekte
sýkýlan beden saldýran neden ölüme güven ölmek istenir
süt rengine vuran gökyüzü hala asýlý duvarlar sus payý olarak kadýný ellemekte asfalt zevke gelmiþ güneþe esir düþmekte ölüme varmýþ kadýnýn gözü ölüme kurmalý ölmek ne demek yaþamaya bile dayanaklý þafaðýn ýzdýrabý gün be gün kararmakta istemeyi bilmeyenler ile yaþam azalmakta
utanma kimse sevin seninse ölüm nedense ölmek iyidir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Armakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.