Sızılı şiyir

Biraz aðrý gece delerken sancýyý
Bir kuþ yükselip durmakta esnerken homurdanmakta.
Saðýmda yukarýda heryanda delerken sabrýmý olmuþ, olan, olacaklar.
Düþüncelerimin karasý aký beyazlaþtýracaklar.
Umut bugün ve yarýn edilen
Solarken güller agaçlar mevsim denilen.
Kýþ kýyamet, kayan arabalar kayan yürekler.
Beklerler gününü hep beklemeden hiç.
Ölmek için hep kalmak için hep.
Bir buse arar yanaklar, bir ölüm aklar paklar.
Geriye kalanlar kalmýþ olmaktan
Giden gitmiþ olmaktan baþka ne yapar.
Soldu içimde var edilen yapraklar savruldu
Derin, solgun, renksiz oldu adlarý
Köþe baþýna çaðýrýyor bir ses hep
Ses yeryüzünde daðýlýyor ardýndan
Köþeyi dönüyorum
Ne sen varsýn ne de sesinden arda kalan
Beni buluyorum býrakmadýðým yerde
Öyle de olmuyor iþte
Býrakan bulamýyor dönüp geldiðinde
Gitme kaç kere denebilir ki bir insana
vazgeçmesi kalmasý için.
Bin kez mi istedin derdim
Eðer kalacaðýný bilseydim.


Sosyal Medyada Paylaşın: