Derdimle Başbaşa

Derdimle baþbaþayým diye sevinirken, en güzel derdini kaybetmiþ bir adamým ben.
Ellerimden tutan ellerin yok.
Soðuk üþütüyor artýk.Sarmýyor bedenimi tenin.
Hüzün aðlamakla bitmedi, aðlamakla seni geri getiremedim.
Yaz geliyor, sana dair her hatýra uzaklaþýyor zihnimden.
An’da O an’da kalmak istiyorum ben.
Ama olmuyor olduramýyorum çaresiz bir þeyi.
Dizlerimi karnýma çekerek uyuyorum.  Saçlarýmý taramýyor diþlerimi de nadiren fýrçalýyorum. Aynaya bakmaktan bakmaya.
Kendimi eksik görüyorum baktýkça aynaya.
Saçlarýn yok omuzlarýmda.
Yanaklarýmda zayýfladý sen öpmeyeli.
Ýçim içime çekildi, sohbet bile etmeye deðer  görmüyorum görsem bile kimseyi.
Zayýflýðýma zayýflýk kattýn, kilo almamý istiyordun ama mutfaðý boþ býraktýn.
Ciðerlerimi düþünme daðlarýn zirvesi gibidir onlar. Ne olursa olsun hiç alt üst olmadýlar.
Kalemi ortadan kýrdým. En çirkin el yazýmla anlaþýlmaz þeyler karaladým.
Kimse okuyamazdý yazdýklarýmý. Herkesin bildiði bir dili,  herkes gibi ben de  yazar; ama sadece sen okuyabilirdin.
Hazinelerimin yerini de bilirdin. Bir tek sen derdin hazine tabi, senden sonra ben de diyebildim.
Çünkü onlara seni yazdým, seni çizdim, seni anlattým.

Jan ✏

5Mayýs 2020


Sosyal Medyada Paylaşın: