Beyhude bir diyarda kalacaðýz, acýlar çektiðimiz doðrudur. Acýlarýmýz dinmiþ gibi görünse de, birbirimize yalan söylüyoruz. Ýçten içe sýzýlarý hissediyoruz, gece çökünce sarar bizi. Biraz ölüm paradoksu belki de, hangi tanrý ve tanrýça bize kýzdý da sonsuz acýlara maruz kaldýk? Katonun heybetinden mi ürperiyor yüreðimiz, belki de anlamsýz kýlmak her þeyi istiyoruz. Gece sessizliðinde yankýlanan çýðlýklarýmýz, ruhumuzu yaralayan karanlýk anýlar... Ýçimizdeki fýrtýnalar dinmiyor, geçmiþin gölgeleriyle boðuþuyoruz. Belki de kýrýk bir aþk hikayesi, belki de yitirdiðimiz umutlar... Her adýmda biraz daha kayboluyoruz, birbirimize sarýlarak kaybolmayý istiyoruz. Ama biliriz ki, bu diyarda kalacaðýz ve acýlarýmýzla yüzleþmeye devam edeceðiz. Hayatýn karmaþýklýðýnda kaybolmak yerine, birlikte var olmayý seçiyoruz. Acýlarýmýzý paylaþarak, yaralarýmýzý iyileþtirmeyi umuyoruz. Sonsuzluða uzanan bir yolculukta, birlikte yürüyeceðiz ve belki de kaybolacaðýmýz yerde kendimizi bulacaðýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fırat sevkari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.