BİR BİLSEN

Ýsteðini fark ettim, ancak nasýl uyardým?
Perhizle yaklaþmayý kendime uygun buldum,
Eðer uysam ben beni iradesiz sayardým,
Kendi arzularýma bundan mukavim oldum.

Ýcabet etmek için bir sinyal yakamazdým,
Perdeyi kaldýrýp da yüzüne bakamazdým,
Ehlivukuf süz aný arda býrakamazdým,
Kaþýdýklarýna hep bundan duyarsýz kaldým.

Ýma ettiklerine tebessüm ediyordum,
Pervamý öne koyup, sevgimi güdüyordum,
Esrarýnla bir yandan yanýp da tütüyordum,
Kusur mu ettim bilmem, derdi serime çaldým.

Ýcazeti bu yüzden yüreðimden kaldýrdým,
Peþrevinde saklý o son parçayý çaldýrdým,
Ecrine ihtiþamla, deli gibi saldýrdým,
Kaynattýðýn kazana duygularýmla daldým.

Ýznime tabi deðil bundan sonra hislerim,
Pergelinle çizdiðin dairemi süslerim,
Eda edemediðim, katlanan heveslerim,
Kusurumdur baðýþla, hepsini geri aldým.

Ýsminin dört harfini yüreðim zikrederken,
Piþekâr’ým bir duysa her ritmiyle öterken,
En son halimi görme cenazeyle giderken,
Kor ettin hevesimi, ateþ içinde kaldým.

Ýhmalimle içimde yanýp depreþen yara,
Pansumanýna muhtaç, sar ki düþmesin hara,
Efkârýmla biçare býrakma beni dara,
Kurtar bu çektiðimden, bir bilsen nasýl doldum.
(Ayný isimle 2. Akrostiþ)



Sosyal Medyada Paylaşın: