bir karahindibanýn küçük sarý çiçeði umudun sözünde soylu bir tohum taþýrsýn toprak kokuyorsun sen güneþ, deniz ve bal kokuyorsun güneþin anýsý çiçeksin sen senin gibi olmak minicik gösteriþsiz tohumu uçuþta dinlenen aðýr baþlý aþkýnla bu yeri bu renkleri býrakýyorsun sana verilen özgürlüðün zamaný geldi ayrýlýþ rüzgârlarý sessiz sessiz üflüyor
bu saat; senin saatin nerede olsan yaþayabilirdin sen
þimdi güneþ ýþýðýnda yükseliyorsun gülümseyerek beyaz serinliðinle aðýrlýksýz uzaklara tomurcuklarýn ve kuþlarýn arasýnda
yükseliyorsun yükseliyorsun yükseliyorsun
keskin dönüþlerde baþýn dönüyor ve sonra daðlarýn kucaðýna
uçuyorsun uçuyorsun uçuyorsun
yeþilliklerde yüzüyorsun nefes nefese kýrýlmamýþ gölgelikler altýnda günlük yol alýyorsun ansýzýn boþlukta sallanýyor esintiyle sürükleniyor yalpalýyorsun aðýr ayazda acýmasýz zamanda tartarak geçiyorsun en sessiz eþsiz kýrlarý sarsýlmadan gidiyorsun uçurumlar arasýnda özlem dalgalarýyla
hayallerin tohum kabuðunu aðýrlaþtýrdý bile tohumlarýnýn üzerinde bir ýþýk doðurgan son teslimiyete baþka topraklarý ekmeye hazýr ana topraða doðru durak þeffaf kanatlarla iniyorsun dinlenme ocaðýna güneþe yeniden alýþýyor gözlerin besleniyorsun doyasýya þimdi yaðmuru seversin beklersin
FATMA LEYLȂ DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.