BURASI FİLİSTİN
1.
Yeryüzünün þahdamarýnda kan pýnarlarý çaðlamakta.
Çok kötü þeyler oldu ve daha kötü þeyler olmaya devam ediyor.
Savaþýn þiddeti, ateþkesin dehþeti arasýnda gidip gelen bir ülke:
Filistin.
Burasý Filistin; ölülerin yeni doðumlarý çaðýrdýðý ülke.
Burasý Filistin; sarýlý kanlý sularla.
Ýki söz arasýnda gidip geliyorlar: Hayat. Ölüm.
Kuþatýldýlar. Öldürüldüler.
Bombalandýlar. Öldürüldüler.
Vuruldular. Öldürüldüler.
2.
Burada kadýnlar hep acý doðuruyor.
El yazmasý acýlarý yapýþmýþ duvarlara; rengi kan.
Kaldýrýmlara yýðýlý kýrmýzý kelimeler:
Kelimeler çýðlýklarýný arýyor.
Çaresizliðin soyu çýðlýk çýðlýða büyürken terk edilen evlerde
kýrýldý aynalar.
Kurþun ve þarapnel parçasý hiç kapanmayan duvarlardan
kaçýþýyor kuþlar.
Tüm nesnelerin renklerini kapattý kýrmýzý.
Gökyüzü kül, denizin mavisi kül rengindendir.
Soykýrýmda öldürülen, öldürülen ve öldürülen
küçük ve küçücük çocuklar,
kadýnlar, anneler, babalar, gençler, yaþlýlar…
Doyasýya mavi görmeden karardý soluklarý.
Kucaklarda sallanan öldürülmüþ çocuklar.
Omuzlarda yükselen cenazeler; birbirine benziyor.
Tabutlar alelacele kalkýyor, çabucak gömülüyor.
Ölü soðuðu titretiyor yaþayanlarý.
3.
Ah canlarýn hýçkýrýklarýyla dalgalanan Gazze!
Feryadýndan eridi yüksek daðlarýn karý.
Ey Gazze caddelerinde koþturan Çað!
Kan sýzdýrýyor artýk duvarlar.
Ey Çað neden bitmez Filistin de ölüm!
Ey Çað bilirsin sen bombalarý, füzeleri, Ortadoðu’da dökülen kaný;
insanlar orada neden ölür?
Ýnsanlar orada neden ölür?
Ýnsanlar orada neden ölür?
4.
Her evin içinde annesinin çölünden çýkýp baþka bir çöle / sonra baþka bir çöle / ve sonra bir baþkasýna çýkan birçok çocuk;
nehir kýyýsýna hasret birer çakýl taþý.
Bir dakika içinde biter, talan olur düzenli bir evin hayatý.
Ýþgalcilerin her adýmý kan ve katliam.
Yeryüzü görüyor; görülmedik vahþeti.
Bombalandý, bombalanýyor.
Bombalandý, bombalanýyor.
Bombalandý, bombalanýyor;
sýðýnýlan mülteci kamplarý, okullar, hastaneler ve camiler ve…
Ýç içe geçti kýrmýzý ve gri;
beton rengine boyanmýþ kan revan içinde insanlar.
Alýnlarýnda dondu kaldý yarýnlar.
5.
Daha önemli olan nedir?
Ölen Filistinlilerin sayýsý mý?
Yoksa Ýsrail’in katliam arzusu doyurulduktan sonra
ölümden beter bir hayata katlanacak olan Filistinlilerin sayýsý mý?
Ölüm, yýkým, yerinden edilme, açlýk ve keder.
Aralýksýz mülksüzleþtirme ve katliam.
Her geçen gün daha da kötüleþiyor;
bu kanlý karmaþa
Bu kanlý karmaþa.
Bu kanlý karmaþa.
6.
Silinmeyecek Nakba’nýn travmasý.
Nakba; her Filistinlinin soyaðacýnda süregelen bir kopuþ.
Nakba; nesiller boyu süren bir acý: Hep kanayan büyük yara.
Onlar “Toplu olarak ölmek rahmettir.” der.
Uzak bir geçmiþten yola çýkarak.
Toplu ölüm deneyimini gerçek zamanlý olarak yaþamak;
iþte bu tarif edilemez acý.
Bu sözün Filistin gerçeði haline gelmesi;
soykýrýmýn tanýmýdýr.
Birlikte ölmekle teselli bulmalarý
soykýrýmýn tanýmýdýr.
Kurtarýlmalarýnýn yasaklanmasý
soykýrýmýn tanýmýdýr.
Kendi özel ölümlerinin acýsýný çekememeleri
soykýrýmýn tanýmýdýr.
Yaslarý yok, acýlarý var.
Onlarýn mezarlarý bile acýr.
Mezarlarý bile acýr.
Mezarlarý bile acýr.
7.
Açýk bir hapishanede yaþýyorlar; hücreleri ateþ ve külden ibaret.
Yýllardýr azalmadý bombalarýn barutu.
Her þeye raðmen üzerlerindeki enkazý savurup,
körpe bir inatla direniyorlar.
“Özgür ölmek teslimiyet içinde ölmekten daha iyidir” diyerek.
Ölümleri kuþaktan kuþaða ilham verir; öðretirler:
Bir dava uðruna nasýl yaþandýðýný ve nasýl ölündüðünü.
Gazzeli çocuklar þehit olmak için doðduklarýný bilir.
Adlarýnýn arkasýndaki þehir Gazze’dir, Kudüs’tür…
Salâtla renklenir gövdelerindeki ýrmak.
Her çocuðun doðuþu; özgürlük umudunun resmidir.
8.
Büyük Ömeri Camii ve diðer camiler yýkýlmýþ; ezan sesi duyulmuyor.
“Yýkýntýlarýn arasýnda ezan okuyarak camileri yeniden inþa edeceðiz” diyorlar;
Çünkü onlar;
Ýþgale karþý direniyorlar.
Soykýrýma karþý direniyorlar.
Savaþa karþý direniyorlar.
Þiddete karþý direniyorlar.
Gözaltýna karþý direniyorlar.
Nüfus deðiþimine karþý direniyorlar.
Zorunlu göçe karþý direniyorlar.
Sömürgeciliðe karþý direniyorlar.
Irkçýlýða karþý direniyorlar.
Holokost’a karþý direniyorlar.
Apartheid’e karþý direniyorlar.
Direniyorlar.
Direniyorlar.
Direniyorlar.
Filistinlilerin insan olduðunu defalarca tekrar,
tekrar, tekrar, tekrar, tekrar ve tekrar haykýrýyorlar dünyaya.
Filistinlilerin de insan olduðunu.
Filistinlilerin de insan olduðunu.
Filistinlilerin de insan olduðunu.
9.
Bitmeyen iyileþme arayýþýdýr bu direniþ.
Silinmeyi silme çabasý ve süreðen kederi bitirme çaðrýsýdýr.
O yýkýntýlarýn tozunda harlanan gözlerin andýdýr özgürlük.
Bombalanmýþ, yýkýlmýþ þehrin çocuklarý
denize dökülmek için evvelcedir sýra bekliyor;
biliyorlar ki; döküldükçe tohumlanýyor yeni bir gelecek;
zamaný gelince yeniden doðacak.
Filistin topraklarý tomurcuklarýn sabrýný toplayacaktýr ve
yeþertecektir özgürlüðü;
gençliði maviye doysun diye.
Bunca ‘Felaket’in içinden geçerek binlerce kök salarak
hayatý derinden kavrayarak,
yeniden güçlenip geliþecekler;
Çünkü
Filistin davasý haklýdýr, güçlüdür, dayanýklýdýr.
Bu bir dava ve onurlu bir mücadeledir.
10.
Elbet bir gün, çok yakýnda bir gün.
Belki bir sabah çok erken.
Bir sabah çok erken.
Acýlarý nehrin sonunda durulur.
Filistin’in göðsüne hayat yayýlýr ve özgür olur.
FATMA LEYLȂ DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Leyla Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.