FANİYAT

Ey geçmiþim;
Baþka gülüþler deðmiþ senin yüzüne,
Artýk olmazsan da olur,
Baþka rüzgarlar þekillendirmiþ saçlarýný,
Artýk taramasanda olur.
Bambaþka rüyalara bürümüþsün  hayallerini, nefsine yenik düþerek,
Artýk mutluluðu sende aramasamda olur.
Zira mutluluðu sen deðil seni bana beni sana sevdirende buldum...
Bakýyorumda geçmiþe þöyle bir baþýmý çevirip,
Ne çok ayný duraklara merak salmýþým kendi kendime diyorum,
Oysa o duraklarda mola vermezsemde olur.
Beþeri bir sistem, fani bir duygunun,
Kör bir kuyudan manasýzmýþ...
Geçmiþi yad edince anladým.
Bir bedevinin sahralarda göçebe bir hayattan baþka bir þey deðilmiþ faniyat timsali  emelleri gibi...
Zira þarýl þarýl akan bir pýnardan kana kana içmek varken o berrak sudan,
Üstü pak altý batak suya artýk gerek duymuyorum.
Gündüzün geceye gecenin gündüze sýralý olduðu,
Ayýn güneþe güneþin aya komþu olduðu aþikarken,
Gölgeden gölgeye kaçmaya artýk  gerek duymuyorum.
Ya paklanýp  cevahir olursun, yada saklanýp pul olursun,
Ya aþk deyip aþkýn sahibine yar olursun!
Yada:
Haktan ayrýlýp nefsine yenik düþersen kula kul olursun...

Kadir TURGUT
Sosyal Medyada Paylaşın: