Sana bir ödül olarak öykü tadýnda Bir þiir yazýyorum þaþýrma okuyunca. Söyleyeceðim artýk dayanamadým buna. Küçük bir çocuk dün gece akasya aðacýna, Sýrtýný dayayýp son bir kez baktý tüm olanlara. Kelimelerine urgan geçirip atladý uçuruma.
Sen cennetten kovulmama sebep olan Havva Bense sebep olan nefsine kapýlan, Çaresizce düþen biriyim Ademin hatasýna. O yüzdendir yeryüzümün cennetinde, Huzurumun kýyýsýnda yerimin olmayýþý. Ateþin en közlü alazýnda kavruluyor, Nefsimin bekçileri hayatýn örsünden geçiriliyor.
Hayat adýna alnýmdaki her bir çizgim, Acýnýn resmini çizen bir ressamdý hüznüm. Hani olur ya ressam fýrça darbeleriyle, Bir tuvalde desene dönüþtüren inceliði. Ýþte öyle ince bir iþçilikle sinsice sildin beni.
Titreyen dizlerim dizelerimle geçiyorum, Þimdi tahta pencerenin önüne. Düþmemek için ay salýncaðýna tutunuyorum, Hislerim gövdem gibi bir ileri bir geri sallanýyor. Yelkovanýn ritmiyle akrebin aðýrlýðýyla yarýþýyor gövdem. Deli bir fýrtýna gibi savrularak. Ýçimdeki sesler þahlanýp ayaklanýyor.
Kundaklanan yarýnlara olmadýk iþgaller baþlýyor. Nabzýmýn yankýsýnda dilime uzanýr tik taklar. Rüzgarýn da saldýrganlýðý saðýr ediyor duyularýmý. Ruhumdaki þarampol sýyrýklarý savrulup, Ben durdukça o bana çarpýyor geri saplanýyor. Pencereye vuran vapurlar kýyýlarýma süzülüyor.
Bu gece davet var bu geceye düþtü. Göðüme giydirilmiþ uzun uzun yaðmurlar. Korku sardý içi dýþýna çýkarýlmýþ bulutlar. Yaðmurun kollarýna býrakýr gibi, Kollarýnýn arasýna býrakýyorum kendimi.
Yaradan Adem ve Havva ya verilen cezayla, Bugün dünyanýn ipini salmýþ gibi. Delicesine dönüyor dünya durmuyor iþte. Bir aðacýn altýnda bu gece asýlýyorum. Ýnanma sakýn vazgeçtim senden, Bu gece SENÝ yerin dibine gömüyorum...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.