SON SÖZ

Bu gece Bütün yalnýzlýklarý
Giyinmiþ gibiyim.
Bu Gece katran karasý yorganý,
Örterken benliðime.
Gecenin sessizliðin de,
Alýþtýðým kuþ sesleri de yok.
Yüreðimin bahçesinde,
Uçuþan mavi kelebekler de.
Boynu bükülmüþ rüzgârdan.

Hiç mi hiç neþesi yok yüreðimin.
Biliyor musun sevgili,
Hoþçakal bile diyemeden.
Sanki veda ediyor gökyüzüm,
Gökyüzüne usulca.
Bilir misin sevdiðim.
Ben kendime bile,
Nasýlým,
Nerdeyim,
Kimim,
Kimlerdenim,
Hiç mi hiç haberim yok,
Kendimden.

Sanki uzun yýllar geçmiþ aradan.
Yoksa zaman mý unutmuþ,
Benliðimi benden.
Tam da kýrýlýp döküldüðüm yerde.
Þimdi duyduðum tek þey,
Ne biliyor musun?
Fýrtýnadan daha beter,
Yüreðimde öyle bir,
Hüzün kopuyor ki.
Göz Bebeklerimin çukurlarýnda,
Hasret yaðmurlarý,
Ýþliyor tüm Benliðime.
Son söz sevgiye dair.
Ey sevdayý savunan masum kalbim.
Dolu dizgin aðladýðýn yeter...

Erhan Çuhadar
Sosyal Medyada Paylaşın: