Bu gece ay gibi her yer karanlýk Kör olmuþ sanki güneþin gözleri yok. Zamanýn evrensel ahlakýnda þüphesiz duygu yok. Göðü göz kýrpmasýyla bir anda karýþtýrýyorum. Kalbimden bedenime yayýlan hücreler oda yok. Sahi kuyunun derininde ki vahim sýzýyý, Ýnan anlatacak ünlemler dahi kayýp iþte yok.
Emin ol kalp kapýlarým o kadar hor kullanýldý ki, Nefesim den duyulur sesi gýcýrdýyor artýk. Bulutlarýn arasýnda tozlu bir parça süzüldü. Tamda ýþýða hasret gözlerime geldi çöktü. Nedense gün ýþýðý hiç o kadar aydýnlýk deðil? Hani olur ya gözleri rahatsýz eden alaca bir ýþýk. Týpký gecelerde göze tutulan lazer misali.
Tarifi yok seçemiyorum bir isim koyamýyorum, Daha doðrusu anlamlandýramýyorum. Bütün bu olanlar, Sesler, Gökler, Geceler, Nefesler, Herþey ayný herþeyde sadece tek bir tat.
Bütün sesler ürpertici bir çýðlýk artýk. Çünkü gece yarýlarý sadece çýðlýklar dinliyorum. Duvarlarýmda sanki ölüm gibi ezanlar okunur. Senden sonra baþka sesler baþka sözcükler, Ýnlemesi geçmeyen yýldýzlar deðiþmiyor. Senden sonra sanki büyük savaþ var, Tek savaþçý gibi tek bayrakla direnen sadece ben.
Oturuyorum bir sandalyeye düþünüyorum. Tanýdýk farklý bir ses hatýrlýyorum ama yine, B U L A M I Y O R U M Kaldýrýyorum baþýmý sesin gözlerime deðince, Týpký bir hýçkýrýkla bir anda aldý gövdemi. Ölü donuk gözlerimi yerle bir etti. Sanki tarafýndan yýllarca kapanmýþ olan, Büyük bir küflü sandýða örtünmüþtüm. Sanki bir lanet gibi siyah örtülerle. Tüm direncimi zýrhlarla kaplayýp, Gözü yaþlý nefessizliðe býrakýlmýþým.
Ötelerden bir ruh aldý beni kollarýnýn arasýna. Bir þeyler soruyor fakat duymuyorum anlasana. Senden baþka konuþmuyorum. Harflerimi yolunda yitirmiþim sanki. Hiç birþeyi algýlayamýyorum. Kopuk kopuk anlamlar birleþtiremiyorum. Þimdi uyumak istiyorum uykuya dalamýyorum. Korkuyorum gözlerimi kapatmaktan. Kapattýðýmda büyük bir hýzla geçmiþe düþüyorum.
Yaþýyorum anlýk nefeslerde bir titreme alýyor. Aylarca bir hücrede tecrit edilmiþliðin verdiði, Duygularým örselenerek çýrpýnýyor. Belki de ben bu dünyanýn duygular yýðýnýyým. Belki de bu hayata uyumsuz biriyim. Artýk uzun uzun müzik dinleyip, D Ü Þ Ü N M E Y E C E Ð Ý M Ýlk defa gülümsüyorum ilk defa. Artýk yýllarca biriktirdiklerimle konuþuyorum. Senden sonra yüzüm daima güneþe dönük. Umudumla ve direncimle dimdik ayaktayým...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.