orada, aile kokulu çay bahçesinde þehla bakýþlarýndan kalma bir dolu aný gelip çarpýyor gözlerime ve ben apayrý gülümsüyorum herbirine aðlamadan az önce
sensizliðe eþdeðer akþamlar çöküyor üstüme gövdesinde yýldýzlar var, gümüþkaralý sanýrsýn ki kuzeyi býçaklanmýþ yaðmur öncesi rüzgarlarýn, savurganlýðýnda saçlarýndan emanet aldýðý taze nergis ferahlýðý
ötede cilasý solgun fakat ceviz oymalý gramafon, yankýsýnda gül damlalý nihaventler ki hasretlik diyor Ümmü Gülsüm, hasretlik öfkeli dalgalar yükselip alçalýrken esmer sularda batýp çýkan martýlarý izlemektir biraz da
ýþýklarý titrerken ihtiyar Kadýköyün ilk çan seslerini duymaktýr,seher vakitlerinde uykusuzluðuna tanýklýk ederken yorgun balýkçýlarýn maviye günaydýn demelerine içlenmektir orada,aile kokulu çay bahçesinde
.....
Yalçýn Gözetelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalçın Gözetelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.