Doðduðun gün öldürdüm seni, Doðduðun gün Alýp götürdüler, Bir musallada uzanmýþ þiirler gibiydi tenin , Yüzün Bilmediðim sokaklarýn tabelasý gibi -silik ve buruþmuþ- Yýkadýlar sonra bir taþýn üstünde Mürekkebi aktý þiirlerimi, tümcelerim bir laðým çukuruna indi. Saklanmadým biliyor musun ? Oysa Ölüden korkar sanýrdým kedimi…
Doðduðun gün doðurdun, Kapýdan sorgusuzca girdi Ölümünden miras kalan diri… Ben geldim dedi hesapsýzca Teni senin gibi deðildi, Uzun uzun dinledi ezberlerimi Kýsa hayaller anlattý bana, Olacaðý dünden þüpheli…
Doðurduðun gün öldürdüm seni Essela tü vessela…
Ýkibinyirmidört’ün Temmuz’u Ýstanbul...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ErkutDurmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.