Yokluðun sýradan bir boþluk deðil. Geceden gündüzü al, geriye ne kalýr? Sonu gelmeyen bir karanlýk. Gündüzden geceyi çýkar, yapamazsýn! Güneþ týpký senin gibi çaresizce çekip gider. Kaldým kendi payýma düþen karanlýkta yapayalnýz bir baþýma. Suretinin hayaliyle bir saðýma bakýndým yoktun. Bir soluma bakýndým yoksun. Sonra gözlerim yaþlý bir sigara yaktým, seni andým. Tütün yanýyor sanýrsýn aslýnda ben yandým. Her dumanda sana sevgimi fýsýldadým. Söylendim içten içe, kendi kendime. Kýzgýnlýðým yokluðunaydý. Üzülme sen sakýn! Sana kýzmadým. Biliyorum gitmek istemediðini, gitmemek için ne kadar mücadele verdiðini. Kýzgýnlýðým sana deðildi. Kime kýzacaðýmý bende bilmiyordum. Tek bildiðim seni özlediðimdi. Sonsuzadek çekmek zorunda kaldýðým özlemindi, içimi yakýp kavuran hasretindi aslýnda kýzdýðým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Ery Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.