O eski evimizin ýþýklarý yanýyor, Her yer apaydýnlýk. Bütün yaþanmýþlýklar, anýlar, Zihnime tokat atarcasýna, Bir bir vuruyor geçmiþ günleri. Seni bana hatýrlatýyor.
Siyah, küçük masanda çay bardaðýn dolu duruyor. Sanki o’da seni yad ediyor. Bir, iki yudum alýp çayýndan, Kalkýyorsun acelen varmýþ gibi. Camý açýp çýkýyorsun. Bir adým daha atma düþersin! Demek geliyor içimden. Kendini gecenin karanlýðýnda, Kapkara olmuþ gökyüzüne, Hüznün kasvete dönüþmüþ duygu seline, Býrakýyorsun hiç korkmadan.
Rüyamý masala çevirdin birden. Kuþlar gibi huzurlu, Kuþlar gibi sakin, Kuþlar gibi rahat, Uçmaya baþladýn semada. Bir bebek suretinde, Bir bebek masumiyetinde, Uçtun, uçtun, gittin. Kayboldun kapkara olmuþ gökyüzünde.
Özlem ERYILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Ery Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.