Geveze

Uzak köylerden esrik þehrin bodrumuna; dirseðin sekti önünde,
Kaldýramadýlar saksýdaki aðacý; toprak geveze insan geveze olunca,
Hayata küsmek olaðan.
Belki umut adlý baytar çýkagelir hasta hayvanlar yerine insanoðlunu yakalar.
Deva asýlý biricik ilaç kulpundan tutulur,
Ýçilir ve ölmeden yutulur.
Doðan her güne bir selam daha.
Seninki bir Anadolu mavisi, çirkin kalpli, üryan takipçisi
Müstehcen alfabesi.
Her Türk filminin içinde gezinir bir yatak sahnesi,
O kadar uzak ki...
Ve çýplak kadýn sergi salonunda baþ köþede otuz bir erkeði.
Sokaða günümüz varoþu ki dantelsiz;
Bindiði Tofaþ’a son ses “Ölürüm Türkiye’m” eþlik eder.
Aðzýnda götam götam çarpýlýr.
Bu yolculuk sýfýr çizilerek Ankara Ulus’ta;
Çankýrý sokaðýnda bir pavyonda takým elbiseyle,
Konsomatris masasýna takýlýr.
Harcanýr gece bir motelin kudurmasýnda.
Þehvet aylak gibi gezer piç takma adlardan.
Ortalýk kabarýr kötü huylu canavardan.

Sosyal Medyada Paylaşın: