Bakma, ellerim titrer Ýstanbul, uzaðýna gitsem Denizin kesif þýpýrtýsýna gümüþi yakamozuna Ardýma bakmadan hep ansýzýn Seni sevdiðimi bir tek kendime saklasam
Açma güllerini sakla Sabrý tatmalý bu aþma Gülhane Parký’nda kaça kaç Bulduk mu buluþma vaktini Ölmeye çýkar santimetre Haliç’te yatan gemiden Bak Ýstanbul’uma aman þýmarma Sonra kaçarým senden.
Heyecan iþçisiyim, duramam Noktam sabrý bilmeli; Yenik buðdayýn sürgünü dünya Kahrýný para palyaçosuna tuttur; Onlar ki iþveni sever Bense yenikim, düþmaným iblis Anla beni insan, kývranýyorum acýdan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinarpacı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.