MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

YUSUF VE KARDEŞLERİ 1 Yakup Ağlamaktan Kör Olmuştu
ismail karaosmanoğlu

YUSUF VE KARDEŞLERİ 1 Yakup Ağlamaktan Kör Olmuştu




YUSUF VE KARDEÞLERÝ 1


YUSUF VE KARDEÞLERÝ 1

Yakup aðlamaktan kör olmuþtu
Yusuf’un ayrýlýðýndan
Kýtlýk yýllarý baþladý
Çok yoksulluk çekiyorlardý
Kalabalýktý Yakup oðullarý
Haberi Kenan iline varmýþtý
Mýsýr’da bolluk vardý
Akýn akýn gidiyordu insanlar her yerden Mýsýr’a
Cömertti Mýsýr devleti
Orda herkese kadar hububat vardý
Yakup oðullarý izin istediler babalarýndan
Orda bir kral var dediler
Gelen geçene yiyecek vermekte
Yusuf’un kardeþleri yola çýktý
Koca bir kervan ve 11 oðul vardýlar Mýsýr’a
Yakup onlara dedi
Her biriniz ayrý bir kapýdan girin
Bize izin ver dediler
Gidelim Mýsýr emirine
Hububat isteyelim
Ýzin verdi Yakup peygamber
Onlar babalarýnýn sözünü tutular
Her biri ayrý kapýdan girdi develerin sýrtýndaki yükleriyle
Yunus misali
Ülkelerinde ne bulduysa getirmiþlerdi
Hep birlikte vardýlar saraya
Yusuf tanýdý onlarý
Tanýdý onlarý Yusuf izzeti ikram etti aðýrladý
Konuþtu onlarla sohbet etti
Ülfet ettiler bayaðý
Dost oldular sanki kendilerince
Bir yerden tanýyoruz biz bu Yusuf’u dediler
Sakýn bu bizim Yusuf olmasýn dediler
Hani þu baba bir kardeþimiz
Baba bir anne ayrý üveyimiz
Hani biz ona düþmanlýk etmiþ de
Kuyuya atmýþtýk onu
Sonra da kana bulayarak gömleðini
Parçaladý kurtlar demiþtik onu
Yusuf da onlara bir oyun yaptý
Elindeki çömleðe vurarak
Bu çömlek bana ne diyor dedi biliyor musunuz?
Bir kardeþiniz varmýþ sizin
Kuyuya atmýþsýnýz onu
Bu nereden biliyor dediler
Sanki orada yanýmýzdaymýþ gibi
Dövmüþsünüz onu
Vurmuþsunuz ellerine
Kuyunun kenarlarýna tutunan
O narin ellerine
Sonra kesmiþtiniz ipi tutunup çýkmasýn diye
Hayret Bu nereden biliyor dediler
Sanki orada yanýmýzdaymýþ gibi
Sonra üç gün boyunca
Gelip gidip gelip gidip
Kontrol ediyordunuz da ölüp ölmediðini
Kolluyordunuz bir kervan geçmesini
Üç günün sonunda
Murada erdiniz de
Kervan göründü ufukta
Sattýnýz onu üç kuruþa
Günlerce aðýrladý durdu onlarý
Bu minval üzre sohbet etti onlarla söyleþti
Vakta ki ayrýlýk vakti geldi
Yusuf dedi
Sizin bir kardeþiniz daha yok muydu
Onu da getirin bir dahakine
Onun için de azýk veririm ben bir deve yükü
Anlaþýlan siz
Kalabalýk bir ailesiniz
Olmaz dediler
O babamýzýn en sevgili oðludur
Senin anlattýklarýn hep doðrudur
Biz bu günahý iþledik
Babamýzýn gözü kör oldu bu yüzden
Yýllarca Yusuf’a aðladý durdu
Onun yerine
Bünyamin’le
Teselli oluyordu
Þimdi biz nasýl onu
Ýkna ederiz alýp elinden
Bir defa onu biz kandýrmýþken
Bu defa bize inanýr mý dersiniz
Olmaz asla olamaz
Bu imkânsýz bir þeyken
O halde dedi Yusuf
Onu getirmezseniz
Size yok bundan sonra,
Ne hububat ne bir þey
Ben o kardeþinizi merak ediyorken
Siz bu konuda bana yardým etmiyorken
Bilmiyorum iþte
Siz ne yapýn yapýn
Babanýzý kandýrýn
Biliyorum ve inanýyorum
Siz isterseniz bunu da yaparsýnýz
Siz isterseniz bunu da yaparsýnýz,
Daha önce yaptýðýnýz gibi
Daha önce yaptýðýnýz gibi
Ama isterseniz biraz daha kalýn
Kaným size çok ýsýndý
Sanki benim kardeþlerimsiniz
Bu çömlek bana anlatýnca
Kendimi koydum o kardeþiniz yerine
Babanýza çok acýdým
Hem de merak ettim þimdi
Babanýzýn çok sevdiði
Sizin çok kýskandýðýnýz öbür kardeþiniz
Yusuf’u da kýskanmýþtýnýz hani
Kýskanýp kötülük etmiþtiniz hani
Ben çömleðin yalancýsýyým
Ben çömleðin yalancýsýyým

Ahmet KEMAL
a
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.