Yakup oðullarý çaresiz Yola koyuldu Yusuf’un gömleðiyle Kenan iline vardýlar Baba durumu sezmiþti çoktan Dedi Alýyorum çok uzaklardan Yusuf’umun kokusunu Dediler ey ihtiyar Kuyuda Yusuf’u göremedin de Nasýl aldýn kokusunu Mýsýr’dan Dedi ihtiyar Yakup Gözlerim görmüyor ama koku alýyor burnum Allah bildirmese ben Bilebilirim nasýl Kuyuda bana göstermeyen Allah Þimdi kokusunu yolluyor bana Bu onun kokusu baþka deðil Ben bilir tanýrým onun kokusunu Dediler ey baba Biliyoruz bu defa Sen asla affetmeyeceksin bizi Ama elden ne gelir O adil hükümdar Aldý Bünyamin’imizi O çok sevdiðin Bünyamin Çaldý hükümdarýn altýn tasýný Ama merak etme Sana bir müjdemiz var O kutlu insan Yusuf Gömleðini verdi bize ve dedi Sürsün o muhterem babanýz Bu gömleði yüzüne Gözlerine Açýlacak inþallah ama olan gözleri Denileni yaptý Yakup ve açýldý yýllardýr Ama olan gözleri Ve dediler Bu kez seni de çaðýrýyor O kutlu insan Sen gelirsen bizimle Serbest býrakacak Bünyamin’i Anladý Yakup bu Yusuf’un iþiydi Mademki gömleði o gönderdi Gömlek onun gömleði Mademki þifa oldu bana O benim Yusuf’umdur muhakkak Ben biliyor ve diyordum Ölmedi Yusuf’um ölmedi Siz inanmýyordunuz bana Ýþte gördünüz mü þimdi Gel zaman git zaman yine tükendi erzak Yakupoðullarý obasýnda Yola çýktý kafile Bu kez baba Yakup da beraberinde Ahmet KEMAL 01.04.2015
Ahmet Kemal Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.