Derler yâ…
Lütufta bulunursun þu nankör soysuzlara
Sadakadýr dersin de “üstü nerde” derler yâ...
Âlemlere rahmettir mürüvveti bol olan
Öldüðünü duysalar “büstü nerde” derler yâ…
Hatýr bilmez nankörler insanlýðý yemiþler
“Lütfen”den anlamaza lütuf olmaz demiþler
Zorlamaya gelmiyor sözde mü’min memiþler
Nush eylesen veznine “süstü bizi” derler yâ…
Hayât bir sýnavdýr ki bulunmaz hiç takasý
Bâzen latife yapsa da zâhir yok þakasý
Anlamayan nobranlar öküz gibi bakasý
Ýþkembeden sallayýp “küstü bize” derler yâ…
Haydi ozaným durma vur þu sazýn teline
Çið sütle beslenmiþin güven olmaz yeline
Müptelâdýrlar kezâ dedikodu seline
Çelme takýp adama “düþtü hanzo” derler yâ…
Bu mel’ûn müsveddeler dolmuþlarda dolmuþlar
Huzûra karþý yaban mutlularda solmuþlar
Kaf daðýna çýkarken saçý-baþý yolmuþlar
Çuvaldýzý batýrýp “nasýl þiþti” derler yâ…
Ýlim dahi irfândan mahrûmdur her sözleri
Fener diksen meydana görmez fersiz gözleri
Haysiyetten yoksûndur bünyedeki özleri
Halay çekerek hem de “hamdý piþti” derler yâ…
Þüphe yok ki her küfür kýyâmete dâvettir
Kýblesini þaþýrmýþ þeytansý adâvettir
Ýnce baðýrsaða zül mîdeye rehâvettir
Ham softalar koroyla “zâten puþttu” derler yâ…
“Kahpe” dersen yosmaya hayrolmaz iþin sonu
“Kahpe” demiþ atalar “tersten giydirir donu”
Çok daha su götürür aslýnda iþ bu konu
Edebinden sussan da “ürktü, pustu” derler yâ…
Ýþ düþürme nâdâna kullan kendi elini
Bel baðlarsan nâ-merde kýrar senin belini
Kýz vermeye de gelmez kör ederler gelini
Utanýp arlanmadan “ceddi rustu” derler yâ…
Baþýn almýþ gidiyor tumturaklý yalanlar
Helâl-harâm demeden tepetakla dalanlar
Cehâlet dehlizinde gelecekten çalanlar
Gölcükte yüzer yüzmez okyanustu derler yâ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.