Kartalın Asâleti

Bir Cemil vardý, gerçeðin sönmez meþâlesi,
Bereketti Türkâna, üstâdýn ihâlesi.

Nerdesin êy Meriç, hakîkatin kahramâný,
Fevkin üstünde sundun, bize geniþ zamâný…



Devrân þâhittir, gerçekle yoðurdu hamuru,
Gerçeðe sadâkatle ihyâ etti çamuru.

Nerdesin êy Meriç, tâ ötelerden seslenen,
Rýzâ-i Hakk için, yalýn gerçekten beslenen...



Üstâdýn na’râsý el-hâk senfoni tadýnda,
Safý gâyet âþikâr, hakîkat kanadýnda.

Nerdesin êy Meriç, yoz tutmuþ çaðýn vicdâný,
Hakîkate sadâkatle taçlandýrdýn âný…



O Cemîl ki, gerçeðin kendinedir vefâsý,
Rabbimden niyâzýmdýr, kevser olsun cefâsý.

Nerdesin êy Meriç, düþüncenin gökkuþaðý,
Gerçeði fikirle yoðuran hakkýn uþaðý…



Kýymet biçilmez, mütecessis fikir sultâný,
Tek derdi çer-çöpten temizlemekti bustâný.

Nerdesin êy Meriç, vefâlýydýn hakîkate,
Zerre olsun leke sürmedin liyâkate…



Evet O üstâd, gölge düþürmedi gerçeðe,
Kartalýn asâleti bürünmüþtü serçeye!

Beri gel êy Meriç, hira daðýnýn çocuðu,
Giyecek adam arýyor, gerçeðin gocuðu!..



DeRûNî
Sosyal Medyada Paylaşın: