Yalan

Yalan ile yýkma sakýn güveni,
Nefis þeytandýr; aldatýr seni.
Bir yosma olur girer koynuna,
Gider elinden doðruluk dümeni.

Yaramaza yâr olma zinhâr,
Götürür yar baþýndan atar seni.
Allah götürebileceði yükü vurur kuluna,
Sinme tilki gölgesine, ko yesin arslan seni!

Yalan; þeytanýn diðer adýdýr,
Nîfak kapýlarýndan bir kapýdýr.
Bacalarý karartan duman gibi
Ýnsanoðlunun içini karartýr.

Yalan, bütün günahlarýn hepsine uyan saptýr.
Yalan, yalnýz ölü balýklarýn yüzdüðü bataktýr.


Yalan, belki bir sýkýntýn giderir,
Lâkin peþinden binbir sýkýntý getirir.
Yalan; ki þüphesiz lafz-ý kâfir,
Ona tenezzül eden olmaz fâhir.

Yalan bir prangadýr taktýðýmýz ayaklarýmýza..!
Yalan bir katrandýr sürdüðümüz kanatlarýmýza..!


Yalanýn en iðrenci gözyaþý þeklinde olanýdýr,
Dilimiz söylerken, rûhun da fikrini almalýdýr.
Büyük seller, küçük ýrmaklardan kaynaklanýr;
Arslan bile, kendini sineklerden korumak zorundadýr.

Dil söyler yalaný, haklanýr; baþ ise belâya katlanýr.
Bir yalan, insaný aldatýr; birkaç yalan, "insaný" anlatýr!..

Sosyal Medyada Paylaşın: