Biri merhem oldu, birine Elleri kanlý, baþý bantlý Baltasýný çekti insan, Öfkesi ile savurdu Birinin ölümü oldu, Fakat “kahramanýydý” bir diðerinin Aynaya baktý ve sardý ellerini, Çýkardý üniformasýný, Yaralarý kutsal sanýldý insanýn; Cünkü sevdiklerini korudu insan, Düþman sandýklarý gibi
Düþündü insan; Ben sevgisini korumaya çalýþaný, Sevgilisinden uzaklaþtýrdým Kim suçlu? Sevginin doðrusu mu olur! Ben bir babayý çocuðundan mý ayýrdým? Kahrolayým! Neden yaptým? Benim de bekleyenim var...
Ayna ile çatýþýr bu sefer, Karþýsýndaki de kendisiymiþ gibi; Halbuki kanýný döktüðüydü sonunda Sanrýlarla birlikte, Sevgisiyle birlikte, Sevdikleriyle birlikte; Kanlý bir surette...
Sosyal Medyada Paylaşın:
marwola Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.