Ellerimizin ucundan kayar Ve gözküyüzünde buluruz kendimizi Kýyaslanacak onlarca anýyý, Kabuslarýmýzý ve korkularýmýzý Düþünce nasýl yükseldik ki göðe? Sonumuzdu, Son toprakta sanýrdýk oysa, Kiminin bahçesi, Kiminin ülkesindeydi son Kimiyse inanýrdý döngüde olduðuna. Ama insan sonlar yerine Doðru kabul ettiðinde sadece kendi sonunu Ýþte o zaman getirdiler; Birbirlerinin sonunu Kanla, vahþetle, acýyla Ýnanmak deðildi önemli olan, Saygýydý bütün sonlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
marwola Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.