Dünya mümine zindan, kafire cennet imiþ Yýllardýr ki, bulanmýþ dereden içiyorum Aldýðým üç-beþ nemer, sonu mezemmet imiþ Bir mecnun havasýnda sahradan geçiyorum
Bir hasret var içimde alev alev þahlanan Bir sevdam var kalbimde yaþamaða sebebim Bir hal var üzerimde þerirlərce yuhlanan Kütsilerin sözünce davam, ilhamým, tebim
Ömrüm ciyerlerimde tükenir nefes nefes Ruhumsa bedenimin zindanýný yaþýyor Cazibe, etrafýnda hörgülenmiþ bir kafes Pervanetek ömrünün son anýný yaþýyor
Çöllerin ortasýnda kalmýþ bir quþ gibiyim Kovuþsam vüslatýmýn sayrýþan semasýna Sanki giden sürüden geri kalmýþ gibiyim Koyulasý son parça, nakkaþýn butasýna
Garib yolçu misalý gece gündüz giderim Dünya yolumun üste bir kölgelik aðactýr Yolcular akýn akýn, amma hayret ederim Ne geliþi týkaçdýr, ne gidiþi týkaçdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elsever Beydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.