Yalnızlığın kızıl gölgesi

ben,ben ’im sadece
söylenmemiþ sözcüklerle
týrmanýrken i mgelerin daðýna ruhum
gizli bir lehçede mum titreði
ýþýðý yontar ellerim



yalnýzlýðýn kýzýl gölgesiydi
sessizliðin çil çil alev uyandýrdýðý mayasýnda avuçlarýmýn derdi
güneþ rengi parmaklarýmdan
öyle perde perde inen




gözlerimin içinde odalar
bir kitap dalgýnlýðýnda okurken kendini
eðilir kirpiklerim
kýyýlarda gemiler mi
mavi ve sersem

ne de çabuk geçiyor vakit
göðe yükselirken akþam kuþlarý-



uzanýp yanaklarýna ikindinin
gölgeli kalabalýða soyunduðumda
zarif an ’a bakýþýmý süslüyorum
düþümde alev zambaklý güller

çeviriyorum saçlarýný þiirin
kendime doðru
Ve
suskunluðun ney dansýyla yokluðu adýmlayýp
yürüyorum ötesine daðlarýn

...

Sosyal Medyada Paylaşın:

-Tesbih- Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yollar ....... ..... tesbih ağaçlar ÖMÜR aşk öldü mü Besra kuşları adım sahralarda dolaşan mavi duvarlar