Çarpık Düşler

zaman hüzünleri emzirirken
bulanýk sabahlarý karþýlýyor
yaðmurla barýþýk gözlerim


dörtnala koþan bulutlar
deli bir kýsrak gibi
deviriyor kirpik çitlerimi


karanlýk sokaklarda
serseri mayýn gibi
çarparken ýslak duvarlara
avucumda
tütün sarýsý yýllarýn izi
kesiyor hayat çizgimi


veryansýn ediyorum
eþiðine gün yüzü düþmeyen kaderin
gelmiþine geçmiþine…

-umutsuz martý suskunluðu yüzümde
sesimin gölgesinde ölü serçe-


biçare ömrüm
toz duman içinde…


ayrýlýk þimþeði çarpýnca kutsal mabede
yerle bir oluyor cam fanus içinde düþler
kangren aþk gömülüyor
ilençli kentin yüreðine...



Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: