SON KEZ

Günler birbirini kovalarken dünyadan ve içindekilerden bihaber yaþýyordum,
Çocukluðumun yanýsýra aklýmýn almayacaðý ve idrak edemeyeceðim belkide bir ömür unutamayacaðým bir an;
Kýþýn  zemherisi desem az gelir.
Baharýn, yazýn ortasýnda kutup soðukluðunu bütün iliklerimle hissederken yüreðimin buz kestiði bir andý,
Bilmezdim, caným anamýn o sýmsýcak koynunda son kez uyuklamam olacaðýný,
Cehennemin en zalim harýnda bir ömür  yaþayarak   alev alev tutuþacaðýmý.
Bilemezdim anam!!
Vahþilere  hedef olacaðýný bir kaç deðersiz pul için suçsuz sebepsiz sana kýyacaklarýný.
Engel olmaya çalýþtým,
Gücüm yetmedi.
Çocukken sabi kaldým sensiz ve biçare,
Savruldum dört bir yana.
Seninle beraber,
Kardeþimin bedenine hangi duygu dolu gözyaþlarý döktüysem bir türlü yetmedi yetmeyecekte.
Yokluðunun her günü bana derin ve aðýr bir yük olacaðýný bilmezken meðerse çoktan  omuzlamýþým.
Turnalar misali göçten göçe uðradým,
Ne umutlarým yeþerdi,
Nede güneþim aydýnlattý günümü.
Güneþ o gün batmýþtý.
Ay bir daha görünmedi,
Yýldýzlara ise hiç bakamadým.
Oysa benim güneþim,ayým ve yýldýzým sendin Anam.
Dedim ya :
Günüm güneþe
Gecem muma
Gökyüzüm aya ve yýldýza hasret kaldýðý sürece,
Yazým kýþ,
Kýþým ise kutuplarý yaþattý.
Ne bir  çiçeðe dokunabildim,
Ne bir tebessümle içten gülebildim,
Gözümden akan yaþlarý sildimde kuytu köþelerde,
Ama ne yaptýysam yüreðimden kanayan damlalara çare bulamadým.
Bir umut iþte ;
Belki bir gece kaldýðýmýz yerden misafir olursun rüyalarýma anne,
Bir gecelikte olsa koynunda uyutursun
Son bir kez...

(Gerçek bir hikayeden esinlenmiþtir)


Kadir TURGUT





Sosyal Medyada Paylaşın: