Mutluluk oyunlari

Hani bazen,
gidersin iç dünyanda bir kenara gözlerden uzak.
Bir kýþ günüdür, yaðan kar tipilerinde iliklerine kadar duyarken soðuðu, kuðu sürülerini izlersin, buz tutan gölün üzerinde.
Nasýl üþümediklerine gýptayla bakýp,
izlersin bir arada özgürce yaþamlarýný.

Sonra özgürlüðün ne kadar güzel olduðunu, gerçek özgürlüðün kokusunu çekersin genizlerine.
Unutursun tüm kaygýlarýný, doðanýn içinde kaybolmak istersin ya, özgürlüðün düþlerinde.
Yaðan karlarýn,
ayak izlerini nasýl gizledigine þahit olursun.
Ve dersin ki kendine!
Ayak izlerimi bile yok etmeye meyilli doða,
varlýðýma da tahammül edemiyor ya.

Her þey yok olmaya mahkûm, her þey gelip geçici.
Yaðan karlarda eriyip, buharlaþýp,
göðe yükselmeye mahkum.
Her þey bir dönüþümden ýbaret.
Topraða mahkum bir yok oluþun
hikayesini býrakýpta giderken
hiçliðin patikalarýnda ne çok yol hikayeleri var.

Bir yaz gecesinde üþüyorum karlara,
Buharlaþýp giderken gecenin karanlýða çýrpýnan anýnda.
Bir tebessüm býrakmak istedi gönül yine,
Uzanipta tutamadýðý en parlak yýldýzýn gizemine.
Ellerimin boþluðuna koca bir evreni sýðdýrma telaþý bu.
Bu ellerle ben, kumdan kaleler yapýp, kurþun askerler ile ne guzellikler fethetmiþtim oysa.

Tekerlekleri kabaktan olan savaþ arabalarýný yürütmüþtüm çocukluðun geniþ ufkunda.
O savaþlar ki, mutluluk üzerineydi ve hep iyiler galipti.
O dünyanýn içinde rahvan yürüyen atlarýn üzerinde sevgi daðýtan süvariler vardý.
Hem de yemyeþil çayýrlara hayat veren tertemiz pýnarlar akardý.
Suyun uzerindeki yeþil yosunlar gülümserdi bir derenin çaðýltýsýna.

Sosyal Medyada Paylaşın: