Razı
Geceydi…
Soðuktu…
Meþhur olmuþ bir Ankara ayazý
Sokakta kimi bulsa ýsýrýyordu
Bir “B” planým bile yoktu
Yine hazýrlýksýz yakalanmýþtým sensizliðe
Yokluðun
Ali kýran, baþ kesen eþkýya gibi yaðmalarken beni
Yine umarsýzca özlüyordum seni
Daha doðrusu özlemekten geberiyordum
Özledikçe…
Kaya kovuðuna hapsolmuþ sular gibi Ýçten içe çürüyüp
Radyasyon vurmuþ Hiroþima gibi kanýyordum
Özledikçe…
Dalýndan usulca düþen yaprak gibi deðil
Gövdesinden kýrýlan aðaçlar gibi çatýr çatýr kýrýlýyordum
Bir yol bulabilseydim sana giden
Bir tünel…
Bir geçit…
En kallavi uçuruma bile gözü kapalý koþar
Yanmaya aht etmiþ bir orman gibi
Her kývýlcýma göz kýrpardým
Bir yüz görümlüðü görebilmek için seni
Razýydým, her namluya hedef olup
Kendi kanýmla, senin adýný duvarlara yazmaya
Buza kesmiþ yataklarda kan uykular uyuyup
Razýyým kitap arasýnda kurumuþ güller gibi kurumaya
Ýncil’e, Zebur’a, Tevrat’a ve Kuran’a and olsun
Öyle özlemiþtim ki seni…
Deðil cennetin
Cehennemine bile girmek için
Razýydým, ruhumu þeytana satmaya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.