CENNETİN ÇOCUKLARI
Girdap ki buncu yýldýr kusuyor yuttuðunu,
Arz-ý mevut diyerek vuruyor tuttuðunu.
Öksüz Kubbe tüs Sahra miracýn duraðýnda
Yetim Mescit-i Aksa en hüzünlü çaðýnda.
Asýrlardýr bilenmiþ hazýr bekleyen býçak
Bi-sebep mazlumlara kýlýfýndan çýkacak.
Ey Peygamber katlini mubah gören zalimler
Kenan’daki kuyuda Yusuf ile kadimler.
Yýllarca boz bulanýk bir hayalin peþinde
Hayasýzca kirletip gitti her geliþinde
Yükseldi feryat figan, arþ’a uzandý avaz
Yalan söyleyen tarih bir kere de doðru yaz
Rahmet ki yýkadýkça þühedanýn kanýný
Sahralar gelinciðe verdi bütün al’ýný
Hep sustuk, hep seyrettik yapýlan bunca zulmü
Aðlayana diken de bize atýlan gül mü?
Gülüþleri gül sandýk, oysa bize isyandý
Þüheda gülüyorken Cennet ayan beyandý
Zembereði boþanmýþ zaman sanki koþuyor
Yaþayan lal-ý lisan, ölüler konuþuyor
Atýlýrken zalimin ateþ baþlý oklarý
Kevser’den su içiyor Cennetin çocuklarý
( Gazze’li çocuklara)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.