derin yaralarýma vokalistlik yapan bir ses var
dilim kemikleþtikçe paslanan sözüm
sabrý kabul etmeyen sular tanýktýr icbar edilmeyen gönül tutsaklýðýma
susmayý yudum yudum emen derviþi hasýlatýný biriktirdim
cansiperane düþerken beyin labirentlerime korkak serzeniþler
“ yol! “ demiþti, iç yolculuðu sevgi muadili gönlüm
e s k i d e n
kömür aðrýsý gecelerim olmazdý
yazgýmlarýmý el parmaðý
hesabýyla sayardým
baba tütününden ýsmarlanmýþ
içten bir gülüþle
tahripkar bir bakýþ sentezlenirdi mavi oyuklu bulanýk daðlardan
yosununa aþýk denizlerde büyümedi elim-yüzüm
uyku tabakasýnda küçülen tuz hatmi Ýnancýmla büyürdüm
tesadüfi yolculuklarýn
ateþ bazlý biletlerle temkinli adýmlarýnda gençliðimin
“ aslýnda ve sadece þunu izah edecektim! “
dört duvar arasý modern mahpusluðumun çeyrek asýr gök dumaný tuhaflýðýmla
“ derince, tadýna varmaksa hayatýn, beþ kýþ buzul bir çaðý tenime iliþtirmek muktedirliðini..”
-dedim artýk esmer yüzümden,
beyaz bir kapý y’aralansýn..-
__lwnd