Bakmadın Gülüm

Asi bir nehirdin, aþk ile bana,
Onca kollar gerdim, akmadýn belam.
Sevdalý gönlümün, baðýndan sana,
Gonca güller derdim, bakmadýn elam.

Ne yerinde durdun, ne de duruldun,
En sonunda yaban ele kuruldun,
Gurbetin nesine, böyle vuruldun?
Çokça iller sordum, býkmadan Leyla’m.

Gökleri titretir, maðdurun ahý,
Kurudu mu yoksa, vicdanýn sahi?
Bulutlar aðladý, damla yaþ dahi,
Nice seller gördüm, dökmedin balým.

Olduðun yerlerin, adý bilinmez,
Bendeki aþkýnýn, yâdý silinmez,
Onulmaz yarama, fayda bulunmaz;
Bolca jeller sürdüm, çakmadýn gülüm.

Papatya tacýný, kim sana örer?
Uðruna canýný, ortaya sürer,
Belki dedim bir gün, kapýdan girer,
Ýnce þallar dürdüm, takmadýn lalem.

Cebimde duruyor, öylece resmin,
Dilimde gezinir, üç hece ismin,
Düþlerde gülümser, her gece cismin;
Þunca fallar kardým, çýkmadýn hâlem.

Azaldý takatim, al benzim soldu,
Tahammül sýnýrým, korkarým doldu,
Mýzrapla dövdükçe, periþan oldu;
Bunca teller kýrdým, çekmedin elem.

Gözlerime önce perdeler indi,
Bedenime sancý, sýzýlar bindi,
Artýk gelme bence, hevesim söndü;
Koca yýllar verdim, çökerttin zalim.

29.05.2024
Muhittin Alaca







Sosyal Medyada Paylaşın: