Emeğin Cenneti
Elimde bir kürek, yüreðimde bir ateþ,
Topraða düþen ter damlalarýyla baþlar her iþ.
Kurak topraklar, çatlaklar ve yaralar,
Emeðin elleriyle yeþerecek baharlar.
Baþlangýçta belki bir avuç umutsuzluk,
Ama umut, emekle doðar, büyür bir çýnar.
Her adýmda, her nefeste, her günün sonunda,
Toprak, suyla buluþur, yeþilin kollarýnda.
Ellerimde nasýrlar, yüreðimde sabýr,
Her gün bir tohum, her gün bir sabah.
Güneþ doðar, ýþýðýyla sarar her yaný,
Emekle, sevgiyle, doðar bir yaþam haný.
Günler geçer, mevsimler döner,
Sabýrla beklerim, umutla bakarým.
Kökler derinlere iner, dallar göðe yükselir,
Kurak topraklar artýk yemyeþil bahçeler.
Emeðin diliyle konuþur toprak,
Her çiçek, her yaprak bir zaferdir bana.
Çünkü bilirim, sevgiyle atýlan her adým,
Bir cennet bahçesine dönüþtürür kurak topraðý.
Yüreðimde bir þiir, ellerimde hayat,
Her þey mümkün, yeter ki çalýþmaktan korkma.
Çünkü emekle, sevgiyle, sabýrla,
Kurak topraklar bile cennete dönüþür.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.