.
Uðrunda gözyaþý döktüren dilber,
Gördüm ki sonunda virane kalmýþ.
Yýllardýr hasreti çektiren dilber,
Bir Sen ve bir de Ben, divane kalmýþ!
Böyledir bu dehrin oyunu böyle,
Nerde o mutluluk, sende mi söyle?
Ne umduk, ne bulduk sonunda öyle;
Hangi aþk baþlayýp þahâne kalmýþ?
Bülbül dem tuttukça güllere karþý,
Gül kokusu sarmýþ arzý ve arþý.
Dalýnda dikenler hep iðne baþý,
Bülbülün aþkýna bahane kalmýþ!
Bir Leyla, Mecnun’muþ güne kalaný,
Anlatýr dururlar masal olaný.
Züleyha’nýn Yusuf aþký yalaný;
Günümüze tek o niþâne kalmýþ!
Bitmez yine aþklar mahþere kadar,
Ýnsan bu, insana açýk bir radar.
Adem ve Havva’yý baðlayan kader;
Ârifler gönlünde kâþane kalmýþ...
23.01.2015 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.