Kırık Aynanın Gölgesinde

Ruhumun derinliklerinde yankýlanan sesler,
Bir nehrin sakin akýntýsýnda saklý fýrtýnalar.
Kýrýk aynalarýn keskin kenarlarýnda,
Gizlenir acý, zehirli bir sarmaþýk sarar.

Hayallerim ince bir aðda çýrpýnan kelebek,
Örümcek aðýnda esir düþmüþ ve çaresiz,
Karanlýk labirentlerde kaybolan umutlar,
Toksik ruhlarýn soðuk pençesinde nedensiz.

Sözleri birer hançer, derin yaralar açar,
Gözlerinde karanlýk, sahte bir parýltý var.
Mutluluðu boðan bataklýk gibi sanki,
Bakýþlarý bahar çiçeklerini bastýran kar.

Özgürlüðüm bir rüzgar gibi,
Onlarýn dünyasýnda savrulur,
Karanlýkta kaybolan ýþýk,
Bir çýkýþ arar, çaresizce çýrpýnýr

Fakat her karanlýðýn sonu gelir,
Her fýrtýnanýn ardýndan güneþ doðar.
Toksik ruhlarýn gölgesinde bile,
Bir umut çiçeði açar yeniden.

Sosyal Medyada Paylaşın: