-gece matinesinde
ben, nefesim
ve
sevgilinin dalgalý saçlarý-
ey vakti melal!
kim uyanýyor içimde bedenim uyurken!
kaç gece geçti üzerimden, karanlýðýn tülbenti aktý deniz sofrasý gibi
ýþýksýz kümelenmeler, karanlýðýn icabsýz enginliði
uçarý bir kabuk sararken ufkun ahengini
varoluþ- yok oluþ
oluk oluk akan hayat
lime lime göçen ömür…
ey vakti melal!
kim söktü gözlerimden albenisi silik yaþamýn.!
bakýlmamasý gerekenleri gördüm
bakýmsýzlýðýmla bakarlýðýmýn ortasýndayken
tüm hücrelerimde gel gitler
ourasý metanetli zincir
ustaca renklendirilmiþ sýzý cephesi
tek atýmlýk yarayla binlerce can yanýðý
-seferi gövdem içinde dönüp duruyorum-
çelik bir mandal asýyor bileklerimden pamuk dokulu ipe
süzülen onca merhem
onca þifazede el dokunuþu
kuruyan kemik seslerim
sönüp kaldý etrafýmdaki nesneler
döküldü yaldýzý her güzelliðin
gönül ülkemde amansýz dalga seremonisi
iki göz hatmi üzerimde
yeþil ve kahve…
__lwnd