bir divane ruhunu yaþýyorum
yaklaþtýðým ateþte yansa da cismim
aþk külü olmaktan vazgeçmem…
göðümün iþgale uðramýþ,
acý ekininde her yaðmur tanesi
tenhasý yýkýk bütün yara sargýlarýnýn
oyunbozan nedense bütün dermanlar
korkulu/çaresiz…
bilememek;
neyin’siz
niçinsiz yaþama dairliðin derinliðini
aklýn fevri divanesinde bocalamak
koskocaman bir O! olmak
saçlarý rüzgâr sürüsü
atýlmýþ rem!
çekilmiþ mim!
sadýk yolcular gibi
geciken her tireni gülümseyerek karþýlamak
sözün ve dilin
bir birine düþman kesildiði
unutkan, unutkanlýðý unutturan
sabýr telkin eden
derin bir nehrin taþlarýnda soluk almak
gel gör ki!
yüzümün tepelerinde, tufan-ý isyana
siyah göndere beyaz bayrak çekiyor
istismar edilmiþ sevinçler…
dudaðýmda gümüþi bir sessizlik.
lvnt