ey kýrmýzýnýn mâi yazýlarýna gömülü bulut! gece kalkarken aramýzdan sen son bir þiir oku bil ki susmayacaktýr tambur.
geceler gölgelere esirdir dâim ve serseridir kýyýlarda her yýldýz yakamozlara bedduâlar ettirirken göðsün... göðsünde bir hýzma esirdir senin göðsün.
ey geceye ay, güne rüzgar kadýn! ellerinden döküldü ’âh’ kapýma oysa daha kaç gök vardý eðireceðim ulurken çakallar suretine vahada...
kaybet ruhunu çoðal Þehrâzat! bir Fârisî þiiri gibi yorgun ve incesin bu gece bir Fârisî þiiri gibi, yorgun ve ince... sustur ellerini dökül Þehrâzat! dökül þehre sen olsun âzat...
sen ciðelerini söktün ateþler altýnda bir adamýn ellerin kana dönerken ufukta ve lânet okurken kara peçeli kadýnlar sana kara peçeli yaþlý kadýnlar... buruþuk bir ezgi oluverdin Þehrâzat!
esir esirsin sen! gece gölgene sal beni ruhum perçeminle raks ederken sen gölgende sar beni al Þehrâzat yan beni!
Þehrâzat... þehr-i âzat... bin bir gece masalýn benim...
/Beyoðlu/
Sosyal Medyada Paylaşın:
elma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.