Üç Kara Zambak

Mümkündür diye bugüne kadar direndiðim yýkýlýþlarým buruk muydu

Üç kara zambak elimde kaçýrdýðým vapurlar kadar solgun muydu

Bilemedim þiirin taþ kesilmesinden bu yana sayfalarým suspus muydu

En son fecrin ardýndan denizleri yormayan gölgen bir bana çok muydu

Râyihalar yükselirken cebimde uçuþan ahmaklýklarým son bulur muydu

Rüzgârdan bihâber parlak çehrelerin yargýladýðý kara yüzüm sonum muydu

Alamut kalesinin burcunda usulca bir kayboluþla bir þair yontulmuþ muydu



Mütemâdiyen her akþamüstü izini bulamayýp yitirdiðim umudum muydu

Ümitsizliðe kurban verilen üç kara zambak siyah sularda kaybolmuþ muydu

Bahar kaldýrýmlarý, saðlý sollu caddeleri ile o baþarýlý bir kolej mezunu muydu

Elzem görülmüþ taþralý eðitimin daracýk tozlu sokaklarý ise bana yokuþ muydu

Rüsva oldum tüm cepheleriyle yüzüme çarpýlan gariban kasvetim vurulur muydu

Rücu etmiþ gece mâteminde yeþeren bütün sözler gündüz kurþun muydu

Aþýlamayacak düþ yoktur fakat boynumu sýkan kendime hapsoluþum muydu



22.05.2024

Bâr-ý Kalem
Sosyal Medyada Paylaşın: