Mağlubiyetim

Ümit’imi duyulmayacak yeni cümleler kurmak için çoktandýr yittirmiþken

Maðlubiyetimi yenilgiye düþmüþ þairlerden ödünç almýþken

Mahkumiyetimi söylediðinde yeri göðü sarsan o son ayrýlýk keþke’sinden

Üzüntüm, seninle dünyadan kurtaramadýðým kelimelerim kalmýþken



Gülsün istedim, kýrýk aynamda hiç mýrýldanmamýþ naðmelerim göðe hasretken

Üþüdüm dedim, kaybediþime aðlarým gecesi zindan þehrin en münzevi köþesindeyken

Laleler, Sam yeli ve siyah gözlerin; ne varsa söylenecek karþýnda hepsini unuttururken

Suskunluðumu bozamadým pencerelerimiz karþý karþýya, ayný göðe, ayný güne açýlýrken

Üzerini örtüðüm söylenemeyen sözler kadar içimi yakan, boþa sarfedilmiþ cümlelerimken

Müdavim olmuþum yürünmemiþ yoluna, görülmemiþ aydýnlýk sokaklarýna vurgunken



Ücra kentlerin tamahkâr betonlarý imtihan dolu, hüsran dolu, çile doluyken

Mihenk taþým, dudaklarýndan dökülenlerle baþ ucuma konulur naaþým defnedilirken

Miât’ým saydým siyah gözlerine baktýðým gün, ki bu tutsaklýðým ayný zamanda infazýma götürülürken

Ülkeler neþredildi bir gün doðup, bir gün batan rüzgâr önündeki yaprak misali sen yokken



Güçsüzlüðüm, denizleri ve limanlarý mâhvederim korkusuyla falezlere revâ görülürken

Üzengi vurduðum dört nala koþan heveslerim yorgun ve kýrýlýrken/giderken

Lügatýnda olmasýn üzüntü, yolun ýþýldasýn hep ben se hatýrlanmayý beklemezken

Sükûnetli sönük bir yýldýzdým bir dilek hakkýn için düþtüm geceleyin sen duymazken

Üslubum, yüzünü ve bir gün maviye döneceðine inandýðým gökyüzünü satýrlara gizlerken

Mübalaðasýz gözlerindi derin siyah sularýyla bir okyanus, okumasýný bilene sarsýcý bir kitapken



09.05.2024

Bâr-ý Kalem
Sosyal Medyada Paylaşın: