Þu yalan dünyanýn yeni düzeni,
Ektiðini artýk biçemiyorsun.
Ýnsanlýk gidince, bozulmuþ geni,
Güvenip derdini açamýyorsun.
Þeytan kölesini meydana salmýþ,
Mertliðin yerini nâmertlik almýþ,
Yarayý görünce basan çoðalmýþ,
Hangi yöne dönsen kaçamýyorsun.
Baðlarda yeþermiþ ayrýklar otlar,
Haramdan göbekte oluþmuþ katlar,
“Az öte git” deme laðýmlar patlar,
Paça bulaþmadan geçemiyorsun.
Kalpleri körelten “Hep bana, ben”di,
Yardým daðlarýný hasetlik yendi,
Karardý gönüller sevgi tükendi,
Dostluk çeþmesinden içemiyorsun.
Tükenmiþ deðerler yok olmuþ bir bir,
Yýkasak ta çýkmaz bedendeki kir,
Kimi kýral olmuþ, kimisi vezir,
Tilkiyi, tazýyý seçemiyorsun.
Halkýn Þairi M. Usta
Halkýn Þairi M. USTA Þiirleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.