SESLERİN ZİNDANI

(“yapayalnýzým ama bir þehre yürüyen ordu gibiyim” Sartre, Bulantý)



çaðýnýn kenarýna oturmuþ bekliyor bir þair
bekleyiþi yontuyor düþsel çakýsýyla
yüzü; sessizlik ve susmak adýnda
haykýrýþa kýyýsý olan iki kentin düþüþü
çiçeklerden sözcükler topluyor
hiç hayal býrakmadýklarý için dünyada

bir kadýn geçiyor þairin yanýndan
hüznün kökenini araþtýrýyor gözleri kadýnýn
dudaklarýnda damlayan dikkatsizlik
soruyor terkedilmiþ bedeniyle:
ben kimin ölüsüyüm?
“hafýzanýn ölüsüsün”
diye cevap veriyor olasýlýk uzmaný
hafýza: kasten aç býrakýlmýþ köpekler sürüsü

“kadýn”, “çiçeklerden toplanmýþ sözcükler”
ve “bekleyiþi yontan þair”
toplandýlar ýstýraptan sorumlu bölgede
imla hatalarýný taþýyan gemilerin geçiþini izliyorlar

sýrtýnda seslerin zindaný ve aðýrlýk sanatý
denizin uyanýþýný çiziyor þair düþsel fýrçasýyla
dalgalarýn kýyýlarý dövüþündeki duygu tanecikleri
duyulmuyor elle çizilmiþ adamlarýn gürültüsünden
çaðýnýn kenarýna oturmuþ bekliyor þair
taþlara konuþmayý öðretiyor bulanýk sular içinde
sarýlacak insan býrakmadýklarý için dünyada


Sosyal Medyada Paylaşın: