Bir sancý geçmiyor aðýr feryadý bile yok. Yokluðunla hýrpalanan kalbim titrer. Bir þey var kýrgýn derince kalbimde. Karanlýk ormanda kaybolan bir çocuk gibi. Ürpertiyor yokluðunun sessizliði. Bir çýtýrdý olsa bir ses hangi yönde bilsem, Ardýma bakmadan inan koþup geleceðim.
Yapraklardan oluþan bir ordu gibi. Üzerime üzerime geliyor herþey. Þeytan kapanýnda kýstýrýlmýþ ruhlarýn, Ýniltileriyle aðaç kökleri kutsanmýþ. Sanki bir mýzrak epeyce kor. Batýyor göðüs kafesimi delip, Ruhumu teslim alacak sanki birþey.
Ay ýþýðý bile kan gibi dökülüyor suya. Rüzgarýn bile dili kesik tenimi tokatlýyor sessiz. Hem yakýcý hem buz gibi soðuk. Ayak bileðimi sýmsýkýca biri tutuyor. Ýlerlesem yakýyor dursam üþütüyor. Yoksa bu sen misin? Kararsýz olan ruhun mu.
Toprak altý sesler o gizemli dokunuþ. Beni ürküten sahi senin ruhun muydu. Bana bu korkularý yaþatacaðýna. Tutsana bu çocuðun ellerinden. Karanlýk ormandan aydýnlýk yüzüne, En korunaklý gönül hanen de. Ellerimden tutup teselli versen ya. Geçti artýk bitti bu bir rüyaydý desene...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.