Þimdi kavgasýz anlatacaðým kimse yok Gecenin ayazýn da sokak sokak, Dolaþmakta yok anlatacaðým kimse yok. Tüm hasretiliðimi günlerin yorgunluðunu. Þimdi ellerine dokunur gibi oluyorum. Yanýyor ellerim sensizliðin daðlýyor tenimi. Daðýlýyor hüzünler bak mutluluk ileride.
Aþkýnla papatyalarý toplayýp, Yüreðimi ay misali uzatýyorum sana tut. Herþey vaktini bekliyormuþ bak. Aramýzda ki kirli sisler yok oluyor. Gözbebeklerinin pýrýltýsýný görüyorum artýk.
Mesafelerden öpüþünü tadamýyorum ama, Rüzgarýn taþýdýðý o kokuna hayraným. Olur ya gelirsin diye gökteki maviyi toplayýp, Uzak bir þehrin deniz kuytusundaki, Bir evin içinde mavinin tüm ýþýðýný sakladým.
Ýçindeki gülüþleriyle kelebekler uçuþturan, Gönlümün prensesi nasýlda heyecanlý. Ne dersin iki yaramaz çocuðu, Bu saklambaç oyununa son verip. Onlarý sonsuza dek kavuþturalým mý?
Siyaha bürünen geçmiþ yýllarý. El ele mutluluk gökkuþaðý ile, Sevgimizle her bir yaný kuþatalým mý. Yada boþver herþeyi gel sen. Bana zaten sadece SEN yeter...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.