üzümlü sessizliðe boðdu beni bu dalgýn atlar.. düþ köpüren sýrtýnda öksüz ülkenin sabýr çiçekleri küçük bir bahçe kadar... mor eþikli saðanaðýn sevinç yalnýzlýðý suretim
diyelim ki, bir Anka’nýn kanatlarýnda suyu kesilmiþ hayat sesini dökerken soluðumun þarabýna üþür mü sýðýnaðýnda kalp tomurcuðu diyelim ki, açýlýrken hayal perdesi göðün ucunda limanlarla maviydi herþey yeþile deðin uçarken ve yahut inerken apartman boþluðuna benzemiyor içim biraz daha hakikatlý sancýda Kerem çalýyor yeryüzü ki muhakkak akþam trenlerine binen ay ve rüzgarla büyüyen yüzümün iklimi
uzaklýðýn hasret dalýnda bulut gözü açýk yolun terli yankýsý kan kadar sýcak.. sessizliðin uðultusunda uzun aðrýlarýn döþekli uykusu öyle mahsun,öyle iyi yürekli çocuk dilime doðrulan damlalarýn turunç sokaðýnda öyle sýcak gölgeler öyle ýþýða ve güne
bakýþýmýn bal gözlü penceresine demlenen gökyüzü tozlarýyla uzat ellerini deviniyor zaman
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.