Mutlu yıllar mazide kaldı

Ýçimde fýrtýnalar koparken,
Ayrýlýk rüzgârý savurdu beni.
Karanlýk yollarda kayboldum.
Þimdi nerelerdesin?
Seni ararken çok yoruldum.

Gittiðin o günden beri,
Yokluðun hep acý verdi.
Kimsesiz bir çocuk gibi,
Gözlerim uzak yollarda,
Umutsuzca bekledim seni.

Tozlu çekmecemde,
Bir kaç solgun fotoðrafýn,
Bir de bana yazdýðýn,
Veda mektubun var.
Senden geriye kalan,
Sakladýðým son hatýralar.

Her yaðmur yaðdýðýnda,
Eski günlere giderim.
Seni hatýrlar hüzünlenirim.
Yaðmur yüzüme damladýkça,
Hatýralar akar gider topraða.

Sen benden gittin gideli,
Toprak yaðmura hasret kaldý.
Artýk eskisi gibi kokmuyor.
Çiçekler de solmuþ,
Güneþ yüzüme doðmuyor.

Yüzümün güldüðüne bakma!
Bu yalancý bahar,
Yüzüm gülerken içim kan aðlar.
Ýçimden kopan parçalar,
Ateþ gibi yüreðimi yakar.

Karanlýk üzerime çökerken,
Sokaklarda derin sessizlik var.
Kimseden ses seda çýkmýyor.
Kaldýrýmlarda ayak seslerim,
Yürüdükçe kulaklarýmda çýnlýyor.

Mutlu yýllar mazide kaldý.
Bu hikaye seninle baþladý.
Yine seninle son bulacak.
Halimi görmek istiyorsan,
Kuruyan susuz bir aðaca bak!

Mustafa Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın: